Entries about pisco

Cusco'dan gece otobus yolculuguyla
Peru'nun tarihi dokusu korunmus diger bir sehiri olan Arequipa'ya geciyoruz. Bunca zaman yasadigimiz turlu otobus yolculugina yeni bir boyut ekleniyor. Dileyen yolcular BINGO oynuyor. Bildigimiz tombala usulu muavin numaralari cekip mikrofonla iki katli otobusun yolcularina okuyor. Bingo yapan bagiriyor... Ozer oynarken uyumusum.(Odul neydi ya da kazandik mi?..zzzz...)

Arequipa 'beyaz sehir' olarak aniliyor. Ilk bakista nedeni binalarin insa edildigi volkanik beyaz tas. Iki volkanin etegine kurulmus olan kent( bkz ilk fotograf) deprem bolgesinde. Bu taslar hafif ancak depreme dayanikli. Her yer badana beyazi. Sehirde koloniel mimari hakim. Izgara plan uzerinde bir cok ic avlulu mekan.

Kentin goz bebegi, tum Peru kent ve kasabalarinda gordugumuz ana meydan ( Plaza de Armas). Cusco'da oldugu gibi, bas kosede bir katedral olmak uzere kalan kenarlari boylu boyunca iki katli binalarla donatilmis alan. Halk gunun her saati burada takiliyor. Meydan gibi meydan! Bulusuyor, yiyor, iciyor, muzik dinliyor.. Turistler katedralin merdivenlerinde, daha parali olanlar binalarin ikinci katindaki balkonlardalar.

Artik adet edindigimiz uzere, eger bir kentte "once gez sonra bahsis ver" turu varsa kesin yaziliyoruz. Arequipa'da bu turlari kentin Bilgi Merkezi ve universitesi ortaklasa duzenliyor. Hem universite ogrencilerine harclik oluyor hem de biz gezginler sadece turistik yerleri ogrenmekle kalmiyor kentin gundelik hayatina dair ipuclari da ediniyoruz...

Rehberimiz tura, bir tabu yikarcasina, beyaz sehrin hikayesini anlatmakla basliyor. Arequipa'nin, tum Peru tarihinde Isgalci Ispanyollara en cok destek olan kent oldugunu soyluyor. Ispanyol kulturune sahip cikan ve yasatan kent oldugu icin " beyaz adama" gonderme beyaz sehir olarak anildigini anlatiyor. Ayrica vaktiyle zenginlik gostergesi olarak binalarin rengarenk boyandigini zamanla ifade biciminin yalinlastigini belirtiyor. Nitekim ertesi gun Guney Amerika'nin en buyuk manasterlarindan biri olan Santa Catalina de Siena'yi gezdigimizde vaktiyle bu kentin nasil bir renk ahengi icinde oldugunu canlandirmamiz kolaylasiyor.

Ispanyollarin isgalinden yaklasik 40 yil sonra 1579'da kurulan bu manaster zaman icinde 450 kadar rahibeyi agirlayabilecek kapasiteye ulasmis. 20.000 metrekarelik bir alana yaygin manaster alani duvarlarin arkasinda bir sehir gibi. Ilginc yani katilan her rahibe icin bir odanin insa edilerek bu sekilde organik bicimde sekillenmis olmasi ( ayrilan rahibe odasini satiyor. Ya da devredebiliyor, olenin yerine yeni birisi yerlesebiliyor) Rahibeler nadiren bir araya toplandiklari mekanlar( torensel yemek ve ibadetler icin salonlar) disinda kendi icine kapali hucrelerden olusan bir kompleks. Suan sadece 5 rahibeye ev sahipligi yapan Manaster, kendini surdurebilir kilmak ve namini korumak icin bos kalan kompleksin buyuk bir kismini ziyarete acmis.( Bizim ziyaretimiz 3 saat surdu. )

Rehberli turumuza geri donersek, diger duraklarimiz biraz daha turistikti. Once bu bolgelerin onemli gecim kaynagi Alpaca yununden tekstil ureten bir fabrikaya gittik. Hayvanlari ( deve familyasindan olan bu hayvanlari Patagonya'dan yukariya siralarsak: Guanoco, vicunya, lama ve alpaca) gorduk, "oz hakiki" yunun nasil uretildiginin surecini ogrendik. El isi goz nuru emek doken bir dag kizinin sabrina hayran olduk.

Diger turistik duragimiz ise Peru'nun milli ickisi Pisco Sour'un yapilisini izlemekti. Daha once Sili'de katildigim mutfak kursunda nasil yapildigini ogrendigim bu ickinin iki ulke arasinda buyuk bir kapisma sebebi olmasi hayret verici (bir yandan da pek asina). Rehberimize gore sonunda Avrupa Birligi(?!?) bu ickinin Peru'ya ait olduguna kanaat getirmis. Aslinda aradaki fark net: Peru yumurta akini kopurtup ustune koyuyor))

Biz de bu kavgadan faydalanip ) tadini ve etkisini sevdigimiz bu ickiyi her firsatta tadiyoruz )

We envisioned the train system in South America to be far more efficient than what we have seen so far, thus we were fairly disappointed thru out the trip not to be able to ride on a single one, and once we came across this service, we figured it might be our only chance to ride one and bought the expensive tourist tickets right away, and really wanted to get out of hopeless Puno at once honestly.
We wake up early to catch our Andean Explorer Train from Puno to Cusco at 8:00 AM, a 10 hour scenic journey thru the Andean valleys to the mythical Inca capital.

Only the "select" 36 passengers board the train that consists of a diesel locomotive, a baggage car, a services car, a dining/lounge car and a bar/observation car, definitely not a caboose. Both public dining and bar cars are dressed in a dark wood panelling, furnished with plush lounge chairs and chic tables with classic table lights. Each and every single passenger is made to believe they are not only special, but they are also traveling back in time thru the decor reminiscent of the colonial times of a different continent.
As the train pulls out of the station slowly, steam horn blows thru the streets, stopping traffic, local kids waving goodbye.
Scenery is beautiful as numerous high volcanic mountains adorn the north horizon, but they are far away, we are still on the fertile plateaus.
In the town of Juliaca, the train cruises thru the local street/train tracks market interrupting the commerce for a few minutes, and as it goes thru, vendors attend back to their stalls set up in-between and around the tracks.

At 10:30, mandatory music and dance show takes place in the bar car, and the bait to gather passengers is delicious pisco sour cocktail.
Later around noon, a 3 course lunch of local delicacies like "power-food" kinua tabbouleh, tasty trout and panna cotta are served accompanied by Cusquena beer.
For desert, passengers are summoned to the bar car again, this time for a "fashion show", a version of airplane duty free cart, so we fake post lunch naps at our dining car seats.

At a high mountain pass, the train stops, what we assume is a track change, but it turns out, it's swapping of crews between the Cusco bound and Puno bound Andean Explorer trains. This short break is a perfect opportunity for locals to push more alpaca wool gear to passengers at the observation car.

Now in-between the mountains, the train plays hide an seek with the river, as they zig zag each other every couple of miles, going over many stone and steel bridges, the road on the other hand, is just a bystander as the train has the right of way.
As we enter Cusco proper, the train slows down and cruises thru the streets for almost an hour, no wonder, the town extends far in to the valley.

At the Cusco station, content with the train experience and slightly sad to be leaving, we disembark the train and head to the "rapido" minibus stop for the town of Calca. We take the shotgun on the minibus to enjoy the scenery as the minibus enters the winding roads that lead to the unique Sacred Valley of the Incas, but due to a car accident we are delayed and miss the sunlight, all we could see are high beams.
In Calca, we take a moto taxi and get to our Sacred Valley sojourn, it's the Vamoss Travel HQ, where we are greeted with plain yogurt! bean dish! rice pudding! And for the first time in about 70 days, we have a lovely conversation in Turkish, out of all places in the Sacred Valley of the Inca's.

San Pedro de Atamada'daki 5 gunun ilk dordune dort tur sigdirinca bunlarin cogunlugu da min 4000 m yukseklikte olunca, insan bir sonraki macera icin guc toplamak, ara vermek ve dinlenmek istiyor.

Ara vermek icin henuz cicegi burnunda Sili Yemekleri Pisirne Kursunu seciyorum... Malumunuz 60 kusur gundur Ozer'le dipdibeyiz. Bir nevi mola veriyoruz. Tadina bayildigi Sili salatasini ogrenecegim hevesiyle beni kursa seve seve gonderiyor.

Kurs baslayali sekiz ders olmus. Hakkindaki yegane bilgiyi saga sola yapistirilmis brosur ve internette bulmak mumkun. Programa gore bir sabah bir de aksam dersi var. Min. 4 saatte tastamam menuler vaadediyorlar. Emaillesme sonucunda sabah dersine kaydoluyorum. 11:00'de ders baslayacak.

Tekrardan ogrenci olmanin hevesiyle yola koyuluyorum. Gelin gorun ki kursun girisimcisi Rodrigo bana binanin uzerinde henuz ne numara ne de tabela olmadigini soylemeyi unutmus, deli gibi issiz ve kavurucu Atacama sokaklarinda dolaniyorum. Birkac kisiye sorup basarisiz olduktan sonra dovmeleri tum vucudunu kaplayan korkutucu Sili'li genc Ingilizce biliyor da, benim icin Rodrigo'ya telefon ediyor. Sonunda onunden 3 kere gectigim evin onunde beni kurs sahibi karsiliyor.

Iceri girdigimde kursiyerler Sili'li ahcimiz Daniel ile pisco sourlarini yapmaya baslamislar bile. Terli ve bitkin halimle herkesi selamliyor, onlugumu giyip sapkami takip limonlari sikmaya basladim. Saat 11:30 oldugunda Pisco Sour etkisini gostermis, ben (Avusturalyali, Hollandali, iskoc, Kanadali ve iki Irlandali'dan olusan) grupla kaynasmistim.

Pisco sour tatli eksi bir icki. Peru da, Sili de benim milli ickim diye tutturuyormus. La Serena cevresinde bolca pisco tarlasi vardi, piscodan elde edilen alkollu ickinin tadi brandy ile tekila arasinda, gerisi seker, limon suyu ya da lime.

Limedan da pisco sour yapmayi ogrenip sonunda ilk yemek tarifine basladik. Daha once bahsettigim -Ozer'in favorisi Sili salatasi ya da sofraya oturur oturmaz kuver olarak ekmegin yaninda gelen domates-sogan ve kisnisli yanci.

Sonra sirasiyla karatahtada yer alanlar yemekleri yapmayi ogrenmeye basladik. Herkes cakir keyif, elde turlu tutlu bicaklar. Hocanin bize verdigi sebzeleri ve eti dogramaya calisiyoruz.
Pismemis baliktan yapilan ceviche ve sotelenmis et ve tavugun uzerine misirdan yapilmis sos ve haslanmis yumurtanin eklenmesiyle olusan ana yemekte bir problem yasamadik. Ama ne zaman sira bir nevi hamur isi olan empanada'nin yapimina geldi.. Iste o zaman grup koptu. Bkz. Firin tepsisindeki mamuller. Turkuz ya, serde hamur isi var )) oklava elime gecince bir guzel empanada hamuru actim.. Ne yazik ki hamur gerekenden ince olmus, icini doldurunca sagindan solundan dokulmeye basladi ) toparlamak guc oldu ) hangisi benimki tahmin edebildiniz mi ?!?

Arkada calan sahane muzik, pisco sourlarin uzerine beyaz sarap ve topluca yaptigimiz girgirla gule oynaya gecen dort saatin farkina varmamisiz.

Sansimiza aksam dersi yoktu. Ama kursiyerlerin cogunlugu saat 16:00'daki 'Ay vadisi' turunu yakalayacaklari icin hemen sofraya oturduk. Ben gonullu olup cevicheleri tum grup icin servise hazirladim.. Sonra kirmizi sarap esliginde afiyetle yedik.

Tura katilmayan ben ve Iskoc Carol herkes icin tatlilari yapmaya gonullu olduk ) Otele donusumun uzayacagi belli olunca Ozer'i de tatli yemege davet ettim.
Ozer gelince siesta tadindaki San Pedro Atacama'nin en keyifli ve en uzun gunu fiesta'ya donustu...